Dit is een monsterklus. Ik ben er al best veel mee bezig geweest. De hoofden, handen en voeten heb ik in Napels gekocht, in mijn atelier beschilderd en de poppen in elkaar gezet.
Het is mijn doel ze dit jaar allemaal van kleertjes te voorzien. Met Kerst 2024 staat er in mijn huis een bijzondere kerstgroep. Gekleed en versierd naar Napolitaanse traditie maar met een touch van mijzelf.
De Napolitaanse 'poppetjes' mogen naar harte-lust worden aangekleed en versierd met allerlei stofjes, bandjes en kantjes. Pinterest bied mij weer een schat aan inspiratie en voorbeelden.
Ineens viel mijn oog op het Melkmeisje van Vermeer en ik dacht waarom niet?! Eenmaal begonnen ontdek je steeds meer details van het eigenlijke schilderij. Machtig leuk om te doen! Mijn Melkmeisje presenteer ik nu alvast. In een later stadium krijgt ze haar huisje wat zomaar onderdeel van een herberg kan worden.
Ik kan het! In mijn hele carrière als moeder de huisvrouw nooit gedaan maar toch is het gelukt. Stoppen en dan met naald en draad. Functioneel in de broek van deze meneer de schaapherder.
Ik denk dat mijn moeder flabbergasted zou zijn geweest.
Voor de (op één na) jongste telg van mijn 'Napoli'project moesten handen en voeten kleiner worden gemaakt.
Van de voeten heb ik de tenen af geknipt en van leerrestanten schoentjes gemaakt. Ik voelde me bijna een schoenmaker. De lijm, krippenkleister uit ons assortiment, is m'n rechterhand! Fantastische lijm om mee te werken.
Zou er in de tijd van Kindje Jezus ook straattheater zijn geweest? Het zou zo maar kunnen toch! Op Pinterest zag ik ergens een tafereeltje met een beer voorbijkomen. Te leuk gewoon. Ik maak er nog een paar artiesten bij.
Geïnspireerd door de schilderijen van Johannes Vermeer en door de prachtige Napolitaanse kerstgroep n het Catharijneconvent in Utrecht, maakte ik er mijn eigen draai aan. Wat een geweldig leuk werk was dit!